დღეს ის მომენტი იყო როცა ხმა ვერ ამოვიღე

"ოსკარი და ვარდისფერი ქალბატონი" ...დღეს ის მომენტი იყო როცა ხმა ვერ ამოვიღე, როგორც წესი ყოველთვის განვიხილავთ სპეკტაკლის მერე ვის რა მოგვეწონა. დღეს უბრალოდ დავმუნჯდი. ეს არიყო უბრალოდ სპეკტაკლი. ის რეალობა იყო გაცოცხლებული რაც ალბათ ყველას ტკივილია დღეს. ვისურვებდი ეს სპეკტაკლი ბევრმა ნახოს, იმისთვის მაინც რომ ზოგჯერ უფრო მეტად მოუსმინოთ თქვენს შვილებს, მათ ფიქრებს, აზრებს, ზოგადად თავს ვარიდებ ფილმებსაც და სპეკტაკლებსაც სადაც დრამაა, რადგან არ შემილია ცრემლის გარეშე ყურება, ვისთვის უბრალოდ დადგმაა რომელსაც უყურებ, გამობრუნდები და წამოხვალ, ვისთვის კი მოვლენააა ცოცხალი, თავისი შეგრძნებებით... ბევრი შემიძლია ვისაუბრო ამის შესახებ, იმ კატეგორიას არ გავეკუთვნები ვინც ნებისმიერ ფილმს, თუ სპეკტაკლს, თუნდაც წიგნს, მხოლოდ გასართობად იყენებს, დროის გასაყვანად. თითოელი მათგანიდან უამრავი რამის სწავლა შეიძლება,უამრავ რამეზე დაფიქრება, ეს იყო გაცოცხლებული გრძნობა, ისტორია, რომელიც არიყო უბრალოდ ისტორია, არიყო უბრალო დადგმა... უდაოდ ნიჭიერი გუნდია მინდა ავღნიშნო, შეიძლება მსახიობი იყო, მაგრამ უბრალოდ თამაშობდე, ეს იყო გრძნობა, თითოელი მათგანი რომ გრძნობდა მის მთელ დატვირთვას, ბრავო გუნდს.
ნამდვილად დამაფიქრა ბევრ რამეზე.თუნდაც იმაზე რომ სად უშვებ შეცდომას შვილთან მიმართებაში, რას ფიქრობენ და გრძნობენ ბავშვები... ეს ყველაზე უკეთ მე ვიცი, ყოველი წერილის დროს, რომელსაც ოსკარი ღმერთს სწერდა, თვალწინ დამიდგა ყველა ის წერილი, რომელსაც მეც დიდი გულმოდგინებით ვწერდი ღმერთს ბავშვობაში... ეს მთელი ისტორია იყო, რომელსაც უბრალოდ ცრემლის გარეშე ვერ უყურებდი...

ნინა პაქსაძე
მაყურებელი.
13 ნოემბერი, 2021

https://www.facebook.com/100022427748557/videos/642779267092185/