English (UK) რომ მეცნო, სულერთია, მაინც მოვკლავდი
გორის თეატრში სეზონის დახურვა გვქონდა. სეზონი დაიხურა ალბერ კამიუს გახმაურებული პიესით " გაუგებრობა", რომელიც გორში ქართული თეატრის ცნობილმა მსახიობმა და რეჟისორმა ნანა (ნანუკა) ხუსკივაძემ დადგა. კამიუს ეს გულისშემძვრელი პიესა წინააღმდეგობის დროინდელ საფრანგეთში დაიწერა, დიდი მწერლის დაკვირვების საგანს წარმოადგენს ოკუპირებულ საფრანგეთში ადამიანური ურთიერთობებისა და ტრადიციული ღირებულებების საოცარი და მოულოდნელი ტრანსფორმაციები. პიესა მთელი სიღრმით გვიჩვენებს უკანონო რეჟიმთან უპირობო თანამშრომლობის შემზარავ შედეგს, როცა დედა აღარ ინდობს შვილს, და აღარ ინდობს ძმას და სპექტაკლის ფინალში ყოვლად ნეიტრალურად, ამაზრზენად აცხადებს: "რომ მეცნო, სულერთია, მაინც მოვკლავდი!"
ეს არის პიესა, საიდანაც ერთი ნათელი სხივი არ გამოკრთის, მაგრამ ბოლოს მაინც გრჩება იმედი, რაკი ამ მდგომარეობას, დრამატურგთან და რეჟისორთან ერთად ნაბიჯ-ნაბიჯ ვიაზრებთ, რაკი პიესა გვაქვს, როგორც დიაგნოზი, ესე იგი, გამოსავალი მაინც არსებობს.
უამრავი რამ შემიძლია ვთქვა ამ სპექტაკლზე,. ყველა მსახიობი შევაქო, მაგრამ ჩემთვის განსაკუთრებულად სასიხარულოა, რომ სპექტაკლში ბრწყინავს და, არსებითად, თავისი ერთ-ერთი საუკეთესო სახე შექმნა გორის თეატრის არაჩვეულებრივად ნიჭიერმა მსახიობმა, ლიკა კევლიშვილმა. მის მიერ განსახიერებული დედა - რთული, წინააღმდეგობრივი, ტრაგიკული ქალი - ამ სპექტაკლის ნამდვილ საყრდენს წარმოადგენს. ასევე ჩემთვის დიდი სიხარული იყო იმის დანახვა, რომ ელენე დარჩიას (მოკლული ვაჟის ცოლი) სახით ქართულ თეატრსა და კინოს ჰყოლია თავისი იზაბელ აჯანი - ადრეულ ყმაწვილქალობაში, ატმის ყვავილივით სათუთი და უმშვენიერესი.
კარგია ვაჟის როლის შემსრულებელი იორექ ჩიტიშვილი. ანა ტყებუჩავაზე არაფერს ვიტყვი. ცნობილების შემჩნევა არ ჭირს.
ჩემზე კი გამაოგნებლად იმოქმედა სპექტაკლში ჩემი მეგობრის, ნოდარ ცერცვაძის ხილვამ. ნოდარი სულ მიმტკიცებდა, მსახიობობას იმიტომ არ მივყევი, რომ დავინახე, რამდენი ჩემზე ნიჭიერი ადამიანი იყო ჩემ გარშემო, რომლებსაც, ჩემგან განსხვავებით, შეეძლოთ, ბოლომდე დახარჯულიყვნენ თეატრისა და საკუთარი პროფესიისათვისო.
არადა, ამ სპექტაკლში ტოლს არავის უდებს და ერთ რიგით, ნახევრად სტატისტად ჩაფიქრებულ პერსონაჟს წარმოდგენის უმთავრეს ანტიგმირად აქცევს.
მოკლედ, წელს კი სეზონი დავხურეთ, მაგრამ დიდი ალბათობით, ნანუკა ხუსკივაძის სარტრი გორის თეატრის სარეპერტუარო სპექტაკლი იქნება შემდეგ სეზონშიც და ვისაც არ გინახავთ, აუცილებლად ნახეთ.
მე კი განსაკუთრებულად მახარებს ის ახალი სიცოცხლე რაც გორის თეატრს ახალმა სამხატვრო ხელმძღვანელმა ნიკოლოზ ჰაინე-შველიძემ შესძინა. მისმა უაღრესად კეთილმა, სრულიად არათავკერძა, სხვების ნიჭის დამფასებელმა, დამნახავმა ბუნებამ გორის თეატრი ჩვენი თეატრალური ცხოვრების ერთ-ერთ მძლავრ და ცოცხალ ძარღვად, ერთ-ერთ ნამდვილ ცენტრად გადააქცია, სადაც სპექტაკლებს დღევანდელი საუკეთესო რეჟისორები დგამენ და ამ სპექტაკლებში გორის დასთან ერთად, სხვა უნიჭიერესი მსახიობებიც სიამოვნებით თამაშობენ!
გიორგი ლობჟანიძე
ერისთავის თეატრის ლიტ. ნაწილის გამგე
გიორგი ლობჟანიძე
ერისთავის თეატრის ლიტ. ნაწილის გამგე