English (UK) თამარ ედიშერაშვილი - ანტიგონე, რომელსაც გარანტირებული აქვს ბედნიერება
ვითმინე და როგორც მომეჩვენა ,რადგან არაფერი ითქვა, ჩემ აზრს გაგიზიარებთ თაეტრის მოყვარულის პოზიციდან:
გორის თეატრმა შემოგვთავაზა სოფოკლეს "ანტიგონე".
ახალგაზრდა რეჟისორის, დავით ჩხარტიშვილის პირველი ნამუშევარი . საკმაოდ თამამი გადაწყვეტილებაა, რომელსაც ვთვლი რომ კარგად გაართვა თავი,თანამედროვე კოსტუმირებული და ტექნიკური გამომსახველობითი ხერხებით ხაზი გაუსვა თემის მარადიულობას.
საოცარი იყო კახა ბერიძის კრეონი. მან შემოგვთავაზა არა ტირანი ,არამედ თებეს მსახური კრეონი,რომელიც კანონის გარანტი უნდა ყოფილიყო მოსახლეობისთვის და არ ქონდა ადამიანად ყოფნის უფლება.ეს ტრაგიზმი ძალიან აკადემიურად იყო გადმოცემული და ბრავო კახას.
ასევე უმძიმესი ტვირთი იყო ანტიგონეს ვნებათაღელვის გადმოცემა ახალგაზრდა მსახიობი გოგონას , სოფი მაიერისთვის. შეყვარებული,სიცოცხლეს მოწყურებული (ერთ-ერთ სცენაში თავს რამდენჯერმე მისცემს წყალს და მერე შეშინებული მოსალოდნელი შედეგით ხარბად ისრუტავს ჰაერს) ანტიგონე, რომელსაც გარანტირებული აქვს ბედნიერება , ვერ ურიგდება იმ საზოგადოებას, რომელსაც შეუძლია სამართლიანობის სახელით გვამი ქუჩაში დააგდოს, ვერ ურიგდება საკუთარ სინდისთან,საკუთარ თავთან კონფლიქტში ცხოვრებას და ეწირება ადამიანურ ღირებულებებს.
ორი ულმობელი,მაგრამ სხვადასხვა ეპოქის სიმართლე დაეჯახა ერთმანეთს ,რომლებიც კალენდარულად ერთ დროში დაემთხვა და გარდაუვალი ტრაგედიით დასრულდა.
ანტიგონესავით ,ვინც უსწრებს თავის ეპოქას,ისევე ეწირება პროგრესს,და ეს არის საზოგადეობის განვითარების სისხლიანი გზა.
რეჟისორმა კომფორმისტების ფენაც ფართო ობიექტივით წარმოგვიდგინა ,სადაც ბევრი ნაცნობის გახსენება შეგვეძლო.
დასმა ახალგაზრდული სითათამით სცადა არჩევნების მნიშვნელობისა და ელექტორატის პასუხისმგებლობისათვის გაესვა ხაზი და საკმაოდ უჩვეულო ხერხით მოგვაწოდა ეს,რაც შეიძლება ზოგისთვის საკამათო იყოს,მაგრამ თეატრი ცხოვრების გულისცემას რომ გრძნობს , თავის მისიას -აღზარდოს საზოგადოება, რომ არ ივიწყებს ,ამისთვის დიდ მადლობას ვუხდი მთელ დასს და ყველას,ვისაც წვლილი შეაქვს პატარა ქალაქის დიდ ცხოვრებაში.
ავტორი: თამარ ედიშერაშვილი